Maaltijdservice.
Veilige schuilplaats.
Het vermogen om kalm te blijven zonder je ziel aan PG&E te verkopen.
Schone badkamers.
Douches.
Voedsel en verzorging voor uw viervoeter.
Kleding.
En het is helemaal gratis.
Vindt u dat onmenselijk?
Dat geldt ook voor sommige daklozenactivisten.
De reden is simpel. Je moet akkoord gaan met regels om er toegang toe te krijgen.
Geen drugs.
Geen drank.
Je kent het wel.
Wat de stad Manteca te bieden heeft op 555 Industrial Park Drive is niet Club Med.
Maar het is wel wat anders dan een provisorisch onderkomen op een dag met een temperatuur van 40 graden Celsius in een vies, onkruidrijk veld.
Sommigen zijn van mening dat de uitspraak van het Hooggerechtshof, die bedoeld is om de basisregels van het verspreiden van Whack-a-Mole op steroïden te veranderen — gemeenschappen die op humane wijze de situatie van daklozen proberen aan te pakken — gelijkstaat aan het behandelen van daklozen alsof melaatsen gestoord worden.
Dan zijn er nog degenen die de soundtrack van de westernserie Rawhide uit de jaren vijftig opzetten en vieren wat zij zien als carte blanche om daklozen te intimideren en uit de stad te verjagen.
Beide standpunten zijn extreem.
Net als uiterst links en uiterst rechts.
De uitspraak van de rechtbank over de bevoegdheid van de stad Grants Pass in Oregon om ‘kamperen’ te reguleren om openbare plaatsen te beschermen, is niet uit het niets gedaan.
Andere gerechtelijke uitspraken staan nog steeds overeind en stellen in feite dat de overheid dakloosheid niet per se als een misdaad mag beschouwen.
De veronderstelling is natuurlijk dat de spreekwoordelijke deur is geopend om alle daklozen op te pakken en op te sluiten.
De uitspraak, gecombineerd met wetten en andere gerechtelijke uitspraken die nog steeds gelden, creëerde in feite een middenweg.
Iets wat noch degenen die in wezen de status van bange koe voor daklozen nastreven, noch degenen die daklozen met pek en veren willen behandelen, willen.
Als u denkt dat dat niet het geval is, waarom omarmden mensen als gouverneur Gavin Newsom — die een politieke neiging hebben om elke beslissing van het Hooggerechtshof die afwijkt van de waargenomen ideologische lijnen van de rechters — de uitspraak dan?
Schrap dat. Er waren meer dan een paar “liberale gouverneurs” en steden als Seattle die werden geregeerd door coalities van sociale rechtvaardigheid die via de vrienden van de rechtbank pleitten voor het standpunt dat de rechterlijke meerderheid uiteindelijk innam.
Zij weten uit eigen ervaring dat regels die de orde in een beschaafde samenleving moeten handhaven, maar met wortel en tak kunnen worden opgelegd, in veel situaties, waaronder de daklozencrisis, zeer beperkt zijn.
Daklozen hebben een keuze.
Als ze niet voortdurend beboet willen worden voor het naleven van antikampeerwetten die voor iedereen gelden, inclusief hun daklozenstatus, kunnen ze twee dingen doen.
Ga naar de daklozenopvang en -diensten of ga verder.
Maar wat als het drugsgebruikers, alcoholisten, geesteszieken of een combinatie daarvan zijn?
Openbare dronkenschap met behulp van drugs of alcohol is een misdrijf.
Hoewel het verweven is met de daklozenproblematiek, is het een apart misdrijf.
Dit kan worden aangepakt door middel van een door de rechtbank bevolen behandeling.
Wat betreft geestesziekte ligt het probleem bij karakterloze politici die zich verschuilen achter een besluit uit de jaren zestig over de wettelijke regels voor geestelijke gezondheid.
Wetgevende machten hebben de macht om wetten te maken die voldoen aan de drempels van de rechtbank om het probleem aan te pakken. Dat is niet makkelijk.
Californië gaat langzaam de goede kant op, nu districten meer flexibiliteit krijgen om psychisch zieke daklozen te dwingen tot behandelprogramma’s.
Manteca bewandelt een middenweg.
En dat doen ze niet omdat ze de daklozen willen knuffelen of gemeen willen zijn tegen de daklozen.
Omdat dit het pad is met het best mogelijke resultaat.
En het best mogelijke resultaat is niet het uitbannen van dakloosheid, een probleem dat de mensheid al sinds het begin van de beschaving teistert.
Het gaat er in ieder geval om dat het probleem niet erger wordt en uiteindelijk zelfs minder wordt.
Dat kan niet als de groep daklozen niet voornamelijk uit laaghangend fruit bestaat.
De makkelijkst te bereiken doelgroep zijn de mensen die bereid zijn, of in ieder geval met een klein duwtje, hulp te accepteren om van straat te komen en in hun eigen onderhoud te voorzien.
De meeste niet.
De eerdere uitspraak van de rechtbank, beslist door het 9e Hof van Beroep en afgewezen door het Hooggerechtshof, die de weg vrijmaakte voor de aanpak van daklozen, was gebaseerd op een rechtszaak die was aangespannen in Boise, Idaho.
Het kwam erop neer dat daklozen niet gedwongen konden worden om te verhuizen als ze illegaal kampeerden, als er geen bed beschikbaar was in een noodopvang.
Het was allesbehalve kristalhelder.
Stel dat een stad 200 daklozen heeft, 100 bedden heeft en 10 daarvan leegstaan. Moeten ze dan eerst daklozen vinden die bereid zijn om die bedden op te vullen voordat een dakloze die weigert te vertrekken of een boete krijgt om een openbare plek te verlaten?
En als er in de stad geen bedden beschikbaar zouden zijn, maar wel een aangewezen gebied waar daklozen kunnen kamperen, zou dat dan voldoende zijn om de antikampeerwetten te kunnen handhaven?
De Grants Pass-uitspraak bracht hierin duidelijkheid.
Er waren in Grants Pass opvangcentra voor daklozen, maar geen daarvan was toegankelijk.
Lage drempel betekent dat in principe iedereen die dakloos is, kan blijven.
Er zijn minimale regels. En ze hoeven niet clean te zijn qua nuchterheid met drugs of alcohol.
Dat betekent dat de koers die Manteca volgt – een centrum met hoge drempels dat geen opvangcentrum is waar je zomaar binnen kunt stappen en dat met daklozen samenwerkt om ze van straat te halen – niet juridisch als ontoereikend zal worden afgedaan.
Dit betekent ook dat zodra de huidige 50 bedden vol zijn, de stad het omheinde terrein op 555 Industrial Park Drive, met 24/7 beveiliging, kan aanbieden als kampeerplek voor daklozen.
De stad is niet van haar doel afgeweken.
Manteca zet zich in om de problemen die dakloosheid met zich meebrengt voor de hele gemeenschap op het gebied van kwaliteit van leven aan te pakken en tegelijkertijd de situatie van daklozen te verbeteren.
Het is de enige cursus die vooruitgang boekt.
Alleen het probleem van daklozen aanhalen lost niets op.
Maar het kan wel een hulpmiddel zijn om daklozen tot een bepaalde actie te dwingen.
Deze column is de mening van redacteur Dennis Wyatt en vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs de meningen van The Bulletin of 209 Multimedia. Hij is te bereiken via dwyatt@mantecabulletin.com
The post Het is niet Club Med, maar het noodopvangcentrum voor daklozen in Manteca is ook niet onmenselijk first appeared on Frugals ca.
