Ondanks een bescheiden start heeft Md Shahriar, de jongste ooit verkozen president van de Bangladesh Garments Accessories and Packaging Manufacturers and Exporters Association, miljoenen verdiend. Zijn geheim? Hard werken en pure wilskracht
In 2007 was Md Shahriar net begonnen met zijn carrière als kwaliteitscontroleur voor een bescheiden salaris van Tk4.500 bij een multinational die accessoires produceerde voor de exportgerichte kledingsector.
Tegenwoordig is hij op 34-jarige leeftijd de jongste ooit gekozen voorzitter van de Bangladesh Garments Accessories and Packaging Manufacturers and Exporters Association (BGAPMEA).
In de 33-jarige geschiedenis van de vereniging is hij de eerste persoon die tot voorzitter is gekozen via een competitief stemproces. Onder zijn leiding werkt de vereniging — die ongeveer duizend actieve ondernemers vertegenwoordigt — aan het vervullen van de behoeften van de op export gerichte textielsectoren aan verpakkingsmaterialen, versieringen en accessoires.
In het begrotingsjaar 2022-2023 droegen de leden van de vereniging 8,12 miljard dollar bij aan de exportindustrie van Bangladesh, waarvan 1,12 miljard dollar afkomstig was uit directe export.
Voordat hij tot president werd gekozen, diende Shahriar de vereniging twee keer als directeur. Hij is ook de oprichter-secretaris-generaal van de Bangladesh Apparel Youth Leaders Alliance (BAYLA), een organisatie voor jonge kledingondernemers.
Het is nog indrukwekkender dat Shahriars bedrijf nu een jaarlijkse omzet van 45 miljoen dollar genereert, verdeeld over zeven bedrijfseenheden.
En hij heeft het helemaal zelf gedaan, zonder enige financiële steun van zijn familie.
‘Ik besloot dat ik ooit mijn eigen bedrijf zou runnen’
Shahriar groeide op in Patuakhali Sadar en zijn ondernemersgeest werd al vroeg in de vierde klas aangewakkerd toen een incident een diepe indruk op hem maakte.
In die tijd werkte de zoon van de schooldirecteur bij een privébedrijf, in tegenstelling tot Shahriars familieleden, die voornamelijk in overheidsbanen werkten. Shahriar vroeg de zoon van de schooldirecteur op een dag naar zijn salaris. Hij was verbaasd toen hij hoorde dat het Tk35.000 per maand was, een aanzienlijk bedrag in die tijd.
Nieuwsgierig als hij was, vroeg Shahriar verder en ontdekte dat senior executives nog meer verdienden, waarbij de top executive Tk110.000 verdiende. Deze onthulling wekte vastberadenheid bij Shahriar.
“Vanaf die dag besloot ik dat ik ooit mijn eigen bedrijf zou runnen. Ik zag een toekomst voor me waarin velen in mijn bedrijf zouden werken,” zei hij.
Nadat Shahriars vader met pensioen ging, begon hij een bedrijf in benodigdheden. In 1998 verhuisde het gezin naar Nabi Nagar, Savar.
Shahriar kreeg echter te maken met een breuk met zijn vader en verliet tijdelijk zijn huis om bij vrienden in Narayanganj te gaan wonen. Hij bleef daar een maand en leidde kortstondig de zaak van zijn oom. Ondertussen wachtte hij op toelating tot de Universiteit van Dhaka nadat hij zijn middelbare school had afgerond.
In die tijd hoorde Shahriar via een kennis over een vacature bij Paxar Bangladesh, een multinationale fabrikant van accessoires, waar hij begon als kwaliteitsfunctionaris.
Terwijl hij werkte, schreef hij zich in bij Dhaka International University voor hoger onderwijs, maar onderbrak later zijn studie om zich te concentreren op zijn carrière. Uiteindelijk voltooide hij zijn BBA aan Prime University en volgde een Master in International Relations aan Jahangirnagar University.
Na twee jaar bij Paxar Bangladesh ging Shahriar bij een lokale fabrikant van accessoires werken als productontwikkelingsmedewerker. Hij kreeg daar het nog magere salaris van 15.000 taka.
Ondernemersreis begint
Vier jaar later ging Shariar aan de slag bij een Brits bedrijf, Elite Printing Ink, waar hij als country manager verantwoordelijk was voor de activiteiten in Bangladesh, India en Pakistan.
Terwijl hij voor het bedrijf werkte, richtte hij ook een indentingfirma op om machines, grondstoffen en chemicaliën te leveren aan accessoirefabrikanten. Vervolgens richtte hij samen met anderen twee fabrieken op.
Toen, op een dag, terwijl hij zijn indenting-bedrijf runde naast een baan van £ 3.000 per maand bij Elite Printing, ontving Shahriar een onverwachte uitnodiging van de algemeen directeur van Cosmo Group. Tijdens de vergadering stelde de zakenman een joint venture voor om stickers en kauwgomtape te produceren.
Aanvankelijk aarzelend vanwege financiële beperkingen, verwierf Shahriar uiteindelijk een belang van 15% in het bedrijf voor Tk8 lakh. De bouw van Fujian Export Industries begon toen in Ishwardi EPZ, maar liep vertraging op vanwege verschillende redenen. Vervolgens werd op initiatief van de managing director van Cosmo Group een andere productieonderneming, Victoria Fashion Industry, opgericht in Gazipur, waar Shahriar een aandeel van 20% heeft.
“Het opzetten van de fabriek in Gazipur vereiste een slopende inspanning. Ik ging om zes uur ‘s ochtends van huis en werkte vaak 18 uur per dag. De druk was zo groot dat ik nachtenlang op de fabrieksbank doorbracht,” vertelde hij.
Na enige tijd deed Shahriar afstand van zijn aandelen en richtte hij zijn eigen fabriek op, die zich toelegde op de productie van accessoires en verpakkingen voor de exportgerichte kledingindustrie.
Dit markeerde het begin van Adzi Trims Ltd, gebouwd met de steun van zijn vriend Shikder Safiuzzaman. De eerste fabriek werd geopend in oktober 2016 in Turag, gesteund door twee banken en een koper uit Spanje.
“In de begintijd van de fabriek werd ik met grote uitdagingen geconfronteerd”, herinnert Shahriar zich.
“Er was een financiële crisis en ik moest dagenlang fabrieksdiesel kopen met geld van mijn creditcard. Maar met doorzettingsvermogen en ons groeiende begrip van het proces konden we snel verbeteringen doorvoeren.”
In slechts vier jaar tijd is Adzi Trims Limited uitgegroeid tot een van de toonaangevende bedrijven in de accessoires- en verpakkingsindustrie, met twee fabrieken in de gebieden BSCIC Industrial City, Dhamrai en Turag.
Het bedrijf produceert accessoires en verpakkingen voor 31 internationale merken, waaronder Zara, Mango, Pull & Bear en Alcode English. Hun producten worden rechtstreeks geëxporteerd naar landen als Vietnam, India, Pakistan, Marokko, Portugal en Spanje.
Adzi Trims produceert momenteel een reeks producten, waaronder ovenlabels en -tags, keperbanden en papieren wikkels, en ontwikkelt actief biologisch afbreekbare polyzakken om de duurzaamheid van het milieu te bevorderen. Het onderscheidt zich als een van de weinige fabrikanten van radiofrequentie-identificatie (RFID)-labels en -tags in het land.
Shahriar investeerde ook in landbouwproducten naast accessoires en verpakkingsproducten. Zijn ondernemingen omvatten drie bedrijven die zich toeleggen op de productie van meststoffen en pesticiden.
$20 miljoen meer jaarlijkse omzet in 2025
Shahriar richt zich op het leveren van een one-stop-service aan klanten in de sectoren afwerkingen, accessoires en verpakkingen voor de confectiekledingindustrie.
“Wij produceren alle producten behalve ritsen, knopen, kartonnen dozen en naaigaren”, zei hij, eraan toevoegend dat er plannen zijn om volgend jaar te beginnen met de productie van ritsen en knopen.
Met deze visie ontwikkelt Adzi Trims Limited een industriepark op 46 bighas land in Dhamrai. De oude fabriek in Turag wordt daarheen verplaatst, met de productie die in november dit jaar van start gaat.
Daarnaast hebben ze een overeenkomst met het Amerikaanse bedrijf Talon Zippers, een van de oudste fabrikanten van ritsen, om eind 2025 met de productie van ritsen te beginnen.
“De nieuwe faciliteit zal naar verwachting 1.000 extra directe banen creëren, naast de huidige 1.400 banen bij alle bedrijven samen”, aldus Shahriar.
Hij verwacht dat de omzet van zijn bedrijf tegen 2025 de 65 miljoen dollar zal bereiken. Het industriepark zal extra land verwerven en daarmee de oppervlakte uitbreiden tot 65 bigha’s.
